Anne Baba Tutumu ve Çocuğa Etkileri

Çocukların davranış problemleri üzerine ayrıntılı bir düşünelim. Siz çocuk olsaydınız nasıl bir otorite görmek isterdiniz?. Bu soru üzerine düşünürken bir yandan tutum çeşitlerini yazalım. Çocuklarını eğitebilmek için her fedakarlığı yapan sadece anne babadır. Bu fedakarlıklara rağmen yine de çocukları kendi istedikleri gibi olmuyor. Bunun en büyük sebebi, emeği ve fedakarlığı yanlış eğitime sarf etmektir. İngilizce öğrenmek isteyen birine Arapça öğretirseniz ne olur?. Her canlının kendine has eğitimi vardır. Çocuk eğitimini bildiğimizi nasıl düşünüyoruz?. Seminerlere mi katıldınız?. Kitaplar mı okudunuz?. Yoksa biz anneden böyle gördük mü dediniz?. Şimdi gelelim çocukların ve ebeveynlerin hatalarına.

Anne Baba Tutumu

Ebeveynlerin yaptığı her şey çocuğun kişiliğini etkiler. Sigara içen bir ailenin, sigara içen bir çocuğu olmasına kimse şaşırmaz. Küfür eden bir ana babanın, küfür eden bir çocuğu olmasına kimse şaşırmaz. Çünkü çocuklar anne babayı, abiyi, kardeşi ve çevreyi taklit eder. Bazı ebeveynler kendilerinde hiçbir problem olmamasına rağmen çocuklarından şikayet ederler. O zaman şimdi tutumlara göre kendinizi değerlendirin. Ve hangisi olduğunuzu bulun.

Otoriter Anneler Ve Babalar (Baskıcı Tutum)

Bu anne babalar çocuklarına sürekli emir veren tiptendir. Çünkü, çocuğun isteklerini kaale almazlar. Evin düzenini sadece disiplinle sağlarlar. Bu tür ailelerde çocuk ile ebeveynler arasında iletişim sınırlıdır. Örneğin, “oğlum su getir”, “tamam baba” şeklinde olur. Ancak lazım olan durumlarda iletişim kurulur. Çocuğun düşünceleri ve fikirleri pek önemsenmez. Çocuğa fazla sevgi gösterilmez. Fazla sevginin onu şımartacağı düşünülür. Bu ebeveynlere göre en iyi terbiye yöntemi dövmek ya da sert konuşmaktır. Çocuğu biriyle kavga ederse, karşı taraf haklıymış gibi davranır.

Böyle bir otoritenin ardından çocuklarda bazı kişilik özellikleri oluşur. Özgüvensiz, korkak, utangaç ve çekingen, yaptığı işleri iyi yapmasına rağmen hala hatalı olduğunu düşünen biri olur. İçindeki isteklerini dışarıya vurmaktan çekinirler. Bazılarında ise kendinden daha zayıf kimselere saldırma görülebilir. Dolayısıyla, mükemmeliyetçi olurlar. Bu tür çocuklar büyüdüklerinde ailesinden uzaklaşırlar. Bu uzaklaşmanın ardından onlara olan özlemini sesli olarak söylemekten çekinir. Bundan dolayı telefonla aramaktan, evini ziyaret etmekten ya da beraber pikniğe gitmekten çekinir. Otoriter bir ebeveyn olmadığınızı düşünüyor olabilirsiniz. Çocuğunuzdan bu tür bir davranış görüyorsanız başka bir eğitiminde problem olabilir. Sadece otoriter anne babaların çocuklarında görülen bir durum değildir. Şimdi de diğer tutumları inceleyelim.

Aşırı Şefkatli Anne Baba Tutumu (Aşırı Hoşgörülü)

Bu tutumda evdeki kral çocuktur. Çocuk ne isterse o olur. Ebevenylerin tüm derdi, çocuğunun isteklerini yerine getirmektir. Çocuk ağladığında, ağlamaması için her şey feda edilir. Disiplinin hiç olmadığı ailedir. Çocuk ne yaparsa yapsın anne baba hoş karşılar ya da alttan alır. “Misafir Çocuğu” kavramını mutlaka duymuşsunuzdur. Bu çocukların ebeveynleri aşırı hoşgörülüdür. Misafirliğe gittikleri yerde çocuğu vazoyu kırabilir. Sınır tanımaz hareketler yapabilir. Çocuğun ana babası ise görmezden gelir. Böylelikle misafirliğe gidilen ev sahibi bir daha onları misafir etmek istemez. Bu ebeveynler çocuklarının yaramazlıklarını görmezden gelir. Ve bunun sonucunda başka çocuklarla kavga eder. Başka çocuklar kendi çocukları ile kavga ederse kendi çocuğunu her zaman haklı görür. Kavga ettiği çocuğun anne babası ile araları açılır.

Bu çocukların en büyük özellikleri, sabırsız, bencil, istediği şey olması için bağırıp çağıran ve sınırsız özgürlük isteyen kişiler olmasıdır. Bu çocuklar genelde abur cuburla beslenir. Çünkü ailesi onlara hiçbir sınır koymamıştır. Bu çocuklar ileride askere, okula ve üniversiteye gittiklerinde büyük bir depresyona girerler. Çünkü o güne kadar hiçbir disiplin ve sınırlama ile karşılaşmamıştır. Bundan dolayı bu sınırlara uymak ona çok zor gelir. Sosyalleşmeye çalıştıklarında başarısız olurlar. Arkadaş çevresinde sürekli kendi isteğinin olmasını ister. Olmadığını görünce sinirlenir ve arkadaşlık ilişkileri bozulur.

Tüm bu yanlış eğitimlerin ardından ebeveyn şöyle bir cümle kullanabilmektedir: “çocuğum söz dinlemiyor ne yapmalıyım?”

Yazan: Psikolojik Danışman Ali Yonca

Not: Yazının Devamı İlerleyen Günlerde Gelecektir.